-
1 świtać
глаг.• рассветать• светать* * *świt|aćнесов. 1. безл. рассветать;już \świtaća уже светает (занимается заря);
2. вставать, заниматься;dzień \świtaćа встаёт день; poranek \świtaćа занимается утро;
● \świtaćа komuś w głowie (zaczęło komuś \świtać) а) кто-л. начинает догадываться; б|y кого-л. возникает мысль+1. dnieć
* * *несов.1) безл. рассвета́тьjuż świta — уже́ света́ет (занима́ется заря́)
2) встава́ть, занима́тьсяporanek świta — занима́ется у́тро
•- zaczęło komuś świtaćSyn:dnieć 1) -
2 świtać
( o dniu) to dawnzaświtała mi myśl, że/żeby... — it crossed my mind that/to...
* * *ipf.dawn; już świta dawn is breaking; zaczęło mi świtać (w głowie), że... it dawned on me that...The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > świtać
См. также в других словарях:
świtać — ndk I, świtaćta, świtaćają, świtaćał «o dniu, poranku itp.: zaczynać być widocznym, ukazywać się; wstawać» Dzień, ranek świta. Jasność świtała na horyzoncie. ◊ Coś komuś świta (w głowie) «ktoś zaczyna coś rozumieć, czegoś się domyśla» ◊ Coś (np.… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
rozwidniać — ndk I, rozwidniaćnia, rozwidniaćają, rozwidniaćał, rozwidniaćany rozwidnić dk VIa, rozwidniaćni, rozwidniaćnił, rozwidniaćniony, rzad. «czynić widnym; rozjaśniać, rozświetlać» Błyskawica rozwidnia niebo. rozwidniać się rozwidnić się rzad. «stawać … Słownik języka polskiego
